Korte inhoud: Een blik op de kast op standaard, het meubeltype dat het meest geassocieerd wordt met James Krenov, van de directeur van de faculty die zijn naam draagt. Studenten komen naar de Krenov Faculty op zoek naar de vorm en moeten bij het ontwerpen van hun stukken een verscheidenheid aan factoren uitzoeken voordat ze hun ontwerp bepalen: houtkeuze, poothoek, afmetingen, rondingen, totale grootte en meer.

De kast op een standaard is, samen met zijn naaste verwant, de wandkast, het meubeltype dat het meest met James Krenov wordt geassocieerd. Hij maakte geen stoelen, krukken of banken, slechts één bureau en één bekende eettafel. Zijn focus lag op de kast, de vorm waarmee hij alles kon ontdekken wat hem interesseerde: de visuele en tactiele kwaliteiten van hout, de uitnodiging om deel te nemen door laden en deuren te openen, dingen erin te plaatsen en eruit te halen. Zoals bij alle basiscategorieën is de kast op de standaard rijp voor heruitvinding en herverbeelding, hybridisering en hercompositie.

Krenov en het kabinet op standaard

Krenov werd vloeiend in de vorm; het werd zijn manier van uitdrukken, zijn manier om houtbewerking te begrijpen en de wereld te betrekken. Zijn kasten varieerden in grootte van vrij klein tot iets meer dan 1,80 meter hoog. Voor sommige stukken gebruikte hij massief hout en voor andere stukken gezaagd fineer. Soms waren er laden, soms niet. Soms stopte hij glas in de deuren, soms speelde hij met huge en leegte. Maar altijd stond het hout en de houtachtigheid van hout centraal. Apocrief werd gezegd dat hij aan een plank vroeg wat het wilde zijn, en het hout zei altijd hetzelfde: het wilde een kast zijn.

De Krenov-stijl De esthetiek van James Krenov kwam voort uit zijn achtergrond en opleiding. Hij studeerde van 1957 tot 1959 aan de Nyckelviks Verkstadskola in Stockholm, de faculty die in 1930 door Carl Malmsten werd opgericht. Malmsten, een vooraanstaand meubelontwerper, keek terug op 18e- en 19e-eeuwse Zweedse meubelen in de volkstaal, waarbij hij gebruik maakte van de Engelse kunst en stijl. Ambachtsbeweging als zijn gids. Malmsten werkte voornamelijk als ontwerper, maar met een diep begrip van constructie, schrijnwerk en materiaal. Esthetisch combineerde zijn werk een bijna Biedemeyer verfijning en vormreductie met lokale traditionele Zweedse meubelstijlen. Hoewel Krenov het geïndustrialiseerde meubilair schuwde en zelfs afkeurde, nam hij toch iets van de zachtheid en de gemakkelijke randen over van Scandinavisch meubilair uit het midden van de eeuw, wat op zichzelf een humaniserende reactie was op de hardheid van het continentaal-Europese, door Bauhaus beïnvloede modernisme. En belangrijker nog: de stukken van Krenov zijn allemaal eenmalige, specifieke reacties op een bepaald stuk hout, waarbij gebruik wordt gemaakt van de woordenschat van vormen en technieken die hij in zijn hoofd en in zijn handen had. Hij ontwierp geen stukken die anderen konden maken, of voor massa- of zelfs batchproductie. Ofwel deed hij dat speculatief, in de hoop dat er een koper zou komen opdagen, ofwel voor een klant iemand die hem had gezocht vanwege zijn specifieke aanpak. Dit stelde hem in staat de productie op een wat onstuimige manier te benaderen, waardoor er veranderingen konden plaatsvinden als reactie op het hout of op een verandering van gedachten bij Krenov. Hij noemde zijn proces componeren, waarmee hij het onderscheidde van de gescheiden processen van ontwerp en fabricage.

Op jacht naar de vorm

Veel studenten komen naar de Krenov Faculty met de bedoeling een Krenov-kabinet te reproduceren of nauwkeurig na te bootsen, anderen met een meer algemene wens om dingen in zijn stijl of zijn ethos te maken. Als huidige directeur van de faculty assist ik leerlingen deze intenties te verkennen, en gaan we nadenken over de mogelijkheden. Er zijn kasten met aparte standaards, bijna als kleine tafels; en er zijn kasten waarbij de poten in een gefineerde romp zijn geïntegreerd; wij noemen dit post-en-paneelkasten.

Zoveel mogelijkheden in poten, afmetingen, materialen

Studenten beginnen vaak met nadenken over de vorm van een been, zowel het profiel als de dwarsdoorsnede. Als het been een kromming heeft, moet het mooi glad zijn, zonder hobbels en zonder knikken. Het heeft de juiste hoeveelheid kromming nodig, meestal minder dan males zich aanvankelijk voorstelt. Het is gemakkelijker om een ​​cartoonachtig rond been te maken dan een elegant en subtiel been. ‘Subtiel’ en ‘elegant’ zijn subjectieve termen – meer persoonlijke smaak dan wat dan ook – en we proberen studenten te begeleiden bij het vinden van hun smaak.

Met wij bedoel ik mijzelf en de andere instructeurs: Jim Budlong, Ejler Hjorth-Westh, Greg Smith, en winkelmanager en technicus Todd Sorenson. Natuurlijk zijn we geen homogene groep; we hebben variaties in onze stijlen en in waar we belang aan hechten. Krenov was een voorstander van rondingen die in mate variëren – hij vergeleek ze met een grassprietje dat in de wind leunt, met minder kromming dichter bij de grond waar de stengel dikker is, en een grotere kromming naar de punt toe.

Er spelen ook meer factoren: welk hout zal worden gebruikt? Wordt de poot 45 graden ten opzichte van de kast gedraaid? Als dat zo is, is de dwarsdoorsnede van het been vaak vijfzijdig. De voetafdruk van de standaard moet iets groter zijn dan de behuizing, of in ieder geval groter aan de voorkant, zodat de kast niet naar voren valt als het gewicht van een open deur of lade het zwaartepunt naar voren verschuift.

Wat moeten de afmetingen van de kast zijn? De kasten van Krenov waren klein. Een kleiner formaat intensiveert de ervaring; er is meer delicatesse betrokken bij het naderen en openen van de kast. Er is ook de relatie tussen kast en standaard: een kast is noodzakelijkerwijs vierkant en omsluit ruimte, terwijl de standaard is gemaakt van lineaire elementen, lichter, met negatieve ruimte. Het paar zou moeten samenwerken, noch topzwaar, noch het tegenovergestelde.

Er zijn talloze variaties. De benen kunnen in afschuiningen naar buiten stappen – één keer, twee keer, nog een keer? De deuren kunnen gebogen zijn: concaaf of convex? Zijn het deurframe en paneel van massief hout, gefineerd? Tamboer misschien? Moet de standaard ook gebogen zijn? Moet de kast boven de standaard zweven of visueel (en letterlijk) worden bevestigd? Moeten er lades achter de deuren, onder de deuren of in de kast zitten? Moeten er rails dicht bij de grond zijn, wat visueel gewicht toevoegt? Moet de stand van dezelfde soort zijn of verschillen van het bovenstaande geval?

Mijn eigen kasten op standaards

Het eerste stuk dat ik maakte toen ik kwam studeren aan de Krenov Faculty (toen bekend als School of the Redwoods) was natuurlijk een kast op een standaard. Het was Krenovs vorig jaar lesgeven, en hoewel hij soms ronduit slechtgehumeurd was, wilde ik meedoen aan zijn traditie. Ik heb een stuk gemaakt met een groot aantal verschillende houtsoorten als deuren en ladefronten: drie deuren en tien laden op één plat vlak. Visueel lijkt het een beetje op een quilt, en inderdaad, ik heb het bos van klasgenoten en de prullenbak gered.

Toen ik eindelijk afstand nam van het stuk, vond ik de overeenkomsten en verschillen met een plat kunstwerk – een schilderij, tekening of prent – ​​intrigerend. Aangezien een kast het grootste deel van de tijd gesloten is en hij tegen een muur staat, lijken de deuren op een kunstwerk en is de kast het body. Wat betekende dit voor een kast op standaard? Zeker, een persoon heeft interactie met het stuk, door het te openen en te sluiten, door er dingen in te plaatsen, en het bevat ruimte op een manier die een voorwerp van papier of canvas niet heeft. Het is tegelijkertijd en op intrigerende wijze een tweedimensionaal en een driedimensionaal object. Het viel mij ook op hoe de stand vloeroppervlak in beslag neemt, terwijl hij in ruil daarvoor geen opslagruimte biedt. Dit kun je oplossen door een kast op een kast te maken, of door de standaard achterwege te laten en een wandkast te maken.

–Laura Mays is directeur van De Krenov Faculty.

Van Fijne houtbewerking #308

Ontwerp: is het een leerbare vaardigheid?

Ontwerpen versus bouwen, het creatieve versus het praktische: er zijn twee verschillende aspecten bij het bouwen van meubels, en het simpele feit dat je over technische vaardigheden beschikt, betekent niet dat je van nature een expertise voor design hebt

Vitrinekast, de Krenov-weg

Een kijk- en bouwbenadering die een generatie meubelmakers op gang bracht

Krenov over graan

Het verhaal van zijn laatste kabinet