Van het Romeinse rijk tot het kantoor van uw therapeut: de geschiedenis van de chaise longue

Meubels kunnen in de loop der jaren van stijl of functie veranderen en zelfs verschillende namen aannemen in verschillende tijdperken of in verschillende delen van de wereld, toch hebben bepaalde stukken de tand des tijds kunnen doorstaan. De chaise longue belichaamt deze lange levensduur, die zijn oorsprong vindt in de oudheid, maar nog steeds te zien is in moderne huizen. Woonruimten deed onderzoek naar de lange levensduur van de chaise longue en verzamelde informatie uit verschillende bronnen om een ​​uitgebreide geschiedenis van dit duurzame stuk samen te stellen.

Oude, luxueuze oorsprong

Variaties op wat nu bekend staat als de chaise longue dateren helemaal uit het oude Egypte. Er is veel geleerd over deze stoelen in de vorm van een dagbed, aangezien moderne archeologen artefacten hebben ontdekt die laten zien hoe ze in de oudheid werden gebruikt. Een vroeg beeld is een bas-reliëf uit de 7e eeuw voor Christus van een Assyrische koning, liggend op een financial institution, terwijl zijn vrouw naast hem zit, terwijl hij feestviert ter viering van een grote overwinning. In zijn verhaal voor The Paris Evaluate merkte Witold Rybczynski op hoe verrassend hoog waren deze verstelbare banken– bijna anderhalve meter boven de grond.

In het oude Griekenland werden chaise lounges ‘klinai’ (‘kline’ in enkelvoud) genoemd, wat ‘banketbanken’ of ‘bedden’ betekent. Meestal gemaakt van hout met uitgebreide versieringen, waren het multifunctionele statussymbolen die werden gebruikt voor eten, rusten en zelfs het neerleggen van de doden. Bekend onder dezelfde naam in het oude Turkije – of Anatolië, zoals het gebied toen heette – zijn klinai ontdekt in graven, wat een extravagante uitzending naar het hiernamaals impliceert. Internet als hun Griekse tegenhangers waren deze Turkse stukken voorzien van sierlijke versieringen – ingelegd ivoor of amber, zelfs goud of zilver – om te pronken met de rijkdom van de eigenaar.

Passend bij de populaire perceptie van de oude Romeinen dat overmatig toegeeflijke, zelfs hedonistische chaise longues in deze periode door prominente mannen werden gebruikt om urenlang vrolijk te feesten – hoewel vrouwen pas veel later in de geschiedenis dezelfde luxe kregen. Leiders van het Romeinse rijk strekten zich uit op hun buik om het opgeblazen gevoel te verminderen en de spijsvertering te vergemakkelijken tijdens hun enorme maaltijden. Sommige gasten voelden zich zelfs comfortabel genoeg om tussen de gangen een kort dutje te doen.

Een modernere comeback

De populariteit van deze weelderige banken en ligbedden nam af tijdens de Middeleeuwen voordat ze een comeback maakten in de 18e en 19e eeuw. Anders dan in het oude Rome werden de lounges in deze periode voornamelijk door vrouwen gebruikt – eerst in hun slaapkamers voor rust en ontspanning, en daarna ook steeds gebruikelijker in woonruimtes.

Franse meubelontwerpers hebben de chaise longue nieuw leven ingeblazen als een begeerd statussymbool door drie stijlen te introduceren die eeuwenlang populair zouden blijven. De Duchesse brisée, wat ‘gebroken hertogin’ betekent, was een set uit meerdere delen: een standaardstoel plus een of twee further voetenbankjes die samen een chaise longue over de volledige lengte vormden.

Aan het start van de 19e eeuw werd een tweede stijl een ware rage toen de Parijse socialite Juliette Récamier zittend op een financial institution met slanke, gebogen uiteinden werd geschilderd. Volgens ‘Components of a Dwelling’ van Amy Azzarito zette het portret van Jacques-Louis David de migratie naar overgemeubelde Europese huiskamers op gang. Haar portret was zo invloedrijk dat de chaise haar naam Récamier aannam, en dit iconische schilderij hangt nu in het Louvre.

De derde stijl is een asymmetrisch stuk met hoge armen aan het ene uiteinde die naar de voet van de financial institution aflopen. Zoals de naam méridienne impliceert – afgeleid van het Franse woord voor middag – was deze lounge een comfortabele rustplaats als de zon opkwam.

Lounge versus longue

Toen de populariteit van deze stukken zich vanaf het einde van de 18e eeuw buiten Frankrijk verspreidde, evolueerden ook hun namen. De oorspronkelijke Franse time period was eigenlijk niet chaise longue, maar eerder chaise longue, wat ‘lange stoel’ betekent. Beide namen verwijzen naar hetzelfde object. Tijdens het Victoriaanse tijdperk – dat liep van 1837 tot 1901, tijdens het bewind van de Engelse koningin Victoria – stonden deze banken ook wel bekend als flauwvallende banken.

Uit historisch onderzoek blijkt dat Victoriaanse vrouwen vaak moeite hadden met ademhalen of licht in het hoofd werden dankzij hun strak geregen korsetten. Deze banken hadden de noodzakelijke functie om een ​​plek te bieden om uit te rusten en te herstellen wanneer zogenaamde zwijmelende vrouwen zich onwel voelden. Sommige huizen wijdden zelfs een hele kamer – toepasselijk een flauwtekamer genoemd – aan het huisvesten van deze flauwvallende banken.

Een stoel voor onthullingen

Eén bepaalde figuur uit het Victoriaanse tijdperk creëerde een beeld van de chaise longue, dat meer dan een eeuw later nog steeds door de populaire cultuur weerklinkt. In de jaren negentig van de negentiende eeuw kreeg de zogenaamde vader van de psychoanalyse, Sigmund Freud, een chaise longue van een van zijn patiënten, Madame Benvenisti. Deze lange stoel, die gewoonlijk zijn financial institution wordt genoemd, met aan één kant een verhoogde hoofdsteun, was per definitie een chaise longue.

Hoewel gebouwd met een eenvoudige houten structuur, bedekte Freud de stoel met een decoratief tapijt en kussens om hem uitnodigender te maken. Het idee was om patiënten tijdens de sessies te laten liggen en te ontspannen, en hen aan te moedigen vrijuit hun gedachten te delen terwijl hij achter hun hoofden zat, klaar om deze onthullingen te analyseren. Geïnspireerd door de aanpak van Freud hebben veel moderne therapeuten nog steeds gezellige chaise longues en banken in hun kantoren.

Gemoderniseerd halverwege de eeuw

In de 20e eeuw werden chaises opnieuw uitgevonden en op unieke wijze op de markt gebracht door hedendaagse Amerikaanse ontwerpers en winkels. In de jaren twintig maakten retailers als Sears en Roebuck en Montgomery Ward de time period ‘chaise lounge’ verder populair by way of hun catalogi.

Geïnspireerd door schrijver-regisseur Billy Wilder – bekend van zijn Hollywood-klassiekers ‘Sundown Boulevard’ en ‘Some Like It Scorching’ – creëerde het populaire meubelbedrijf Eames uit het midden van de eeuw in 1968 een iconische moderne chaise longue. Dit smalle, armloze stuk is slechts 48,5 cm groot. brede zwarte leren kussens en een unieke gebogen vorm die het lichaam omhulde terwijl de ligstoelen op hun rug lagen.

Misschien wel de duurste (en minst functionele) chaise longue ooit geproduceerd was de Lockheed Lounge, ontworpen door Marc Newson in 1990. Dit zeer gestileerde drievoetige stuk was gemaakt van plastic versterkt met glasvezel en vervolgens bedekt met aluminium platen. Te zien in Madonna’s muziekvideo “Rain” uit 1993, en later in de lounge in 2015 op een veiling verkocht voor een verbazingwekkende $ 3,7 miljoen.

Chaise longues zijn in bijna vijf millennia enorm geëvolueerd, maar één ding blijft hetzelfde: deze comfortabele stoelen worden dagelijks door mensen over de hele wereld gebruikt. Hedendaagse lounges zijn misschien niet zo luxueus als hun antieke voorgangers of hebben hun eigen speciale kamer zoals de flauwvallende financial institution, maar ze zijn nog steeds functionele meubelstukken in veel huizen. Of het nu wordt geïntegreerd in woonbanken en sectionals of wordt gebruikt bij het zwembad om te zonnebaden tussen de baantjes door, het is duidelijk dat de chaise longue een blijvertje is.

Verhaalredactie door Carren Jao. Kopieerbewerking door Paris Shut.

Dit verhaal verscheen oorspronkelijk op Residing Areas en werd geproduceerd en
gedistribueerd in samenwerking met Stacker Studio.