EHELE JAAR maak ik een gids met ‘cadeaus voor tuiniers’, en elk jaar zijn het eigenlijk dezelfde dingen (hoe onorigineel en gênant). Maar hoe kun je de uitrusting verbeteren waarop je jaar na jaar hebt vertrouwd, zoals ik dat heb gedaan met al mijn beproefde zaken? Op dit punt in mijn tuincarrière is het onwaarschijnlijk dat een of ander gimmickachtig nieuw ding mijn aandacht zal trekken, dus met het risico dat ik je ga vervelen…

MY GO-TO SNOEIMERK: Mijn meest gebruikte snoeigereedschap van allemaal is ARS-naaldschaar of fruitsnoeischaar (boven). Hebt u ooit een gewone tang gebruikt als dat echt nodig was, of heeft u zich op een andere manier te veel moeite getroost? Ik heb eerder bekend dat ik tegenwoordig zelden mijn dure snoeischaar met de bekende naam gebruik, maar in plaats daarvan veel werk doe met wat ook wel druivenschaar of fruitsnoeischaar met naaldneus wordt genoemd, vooral die van ARS. Een traditioneel paar bypass-snoeischaren weegt misschien 8 of 9 ons, zoals 224 of 252 gram, en de fruitsnoeiers wegen ongeveer 4, of ongeveer 110 gram. Waarom zou u uw hand onnodig belasten? In koolstofstaalof roestvrij staal.

Internet als bij mijn keuze voor een snoeischaar versus een snoeischaar, werd ik het beu om te veel moeite te doen bij het snoeien van iets grotere takken met het verkeerde gereedschap voor de verkeerde klus. Mijn grote oude takkenschaar, ongeveer 25 centimeter langer en een pond zwaarder, wordt nauwelijks meer gebruikt sinds ik hem kocht ARS 19-inch wijngaardtakkenschaar (mannequin LPB-20S) van slechts 1,8 pond (en slechts 19 inch lang). Het is de laatste tijd moeilijk geworden om de kortere lengte te vinden, maar Ik heb één bron opgespoord, en Felco maakt ook een lichtgewicht wijngaardschaar, de 201-40. Mijn derde meest gebruikte snoeigereedschap is ook van ARS: het onmisbare Lichtgewicht snoeischaar met lange reikwijdte van 1,20 meter dat betekent dat ik de ladder moet overslaan bij veel bezuinigingen waar ik anders niet aan zou kunnen komen.

FOF DE VOGELS: Dat denk ik wel het merk Bromezoals ik herhaaldelijk heb gezegd, heeft er een beter vogelvoederhuisje mee gebouwd Squirrel Buster-lijn met modellen in verschillende maten. Als een dier met het gewicht van een eekhoorn zich vastgrijpt, worden de zaadpoorten automatisch afgedekt om toegang te voorkomen. Plus: deze feeders lijken het zaad frisser en droger te houden dan conventionele buistypes, met een gepatenteerd ventilatiesysteem als onderdeel van het ontwerp. Belangrijke opmerking: ik plaats feeders nog steeds op ongeveer 3 meter afstand van alles waar een eekhoorn uit kan springen, en gebruik metalen schotten op de palen waar mijn feeders aan hangen om hun pogingen te beperken, zoals Audubon in beide aanbeveelt omhullende stijl of “torpedo” (bus) stijl. Je zult eekhoorns er nooit van weerhouden om het te proberen, te proberen, nog een keer te proberen (en nog een keer, en nog een keer).

TROWEL MET EEN RAND: Toen ik een keer viel, terwijl ik met hulp van een vriend knoflook plantte, merkte ik dat ik het gemakkelijker had terwijl we vanaf beide uiteinden naar het midden van een lang mattress met meerdere rijen werkten. Vergeleken met de gebruikelijke tuinspaan, is de Sneeboer bloembedversie (foto hierboven) – met een niet al te groot, mooi uitgehold lemmet van roestvrij staal – snijdt hij gewoon beter in de grond en klaart de klus. Het handvat is mooi gedraaid voor een comfortabele pasvorm (er is ook een versie met bolhandvat, die langer is); bekijk alle Sneeboer troffels bij Backyard Software Firm.

Wil je een iets smaller mes voor krappe plekken? Probeer de Sneeboer Nice Dixter-model...en er zijn zelfs nog beperktere keuzes voor het graven van paardenbloemen en dergelijke.

PKUNSTTROWEL, deels wieder, verdeler en gewoon een algemeen allround werkpaard: my roestvrij hori-hori Japans onkruidmes, door Nisaku. Mijn originele hori-hori was niet roestvrij, dus hoewel hij maar heel lang meeging (eigenlijk heb ik hem nog steeds!) is het een enigszins roestige puinhoop. Het roestvrij staal (hierboven afgebeeld) is de additional goede versie van dit additional goede gereedschap, vooral geschikt voor scheuren en spleten waar geen troffel kan komen. Er zijn ook modellen met plastic handvatten, maar ik geef de voorkeur aan de houten handgreep.

EIEDEREEN DIE de tuin BEZOEKT, wil er één: a superlichtgewicht, drinkwaterveilige, mooie slang. Ik heb de afgelopen tien jaar geen final meer van het slepen met zware, geknikte traditionele slangen, sinds ik de made in America exemplaren van Water Proper Inc., een in Oregon gevestigd familiebedrijf. Er zijn verschillende kleuren (ik ben dol op de olijf, hierboven) en drie diameters, elk in lengtes van 25 tot 30 meter: de 400-serie (7/16-inch diameter), 500-serie (½-inch diameter, levert ongeveer 25 procent op meer water dan de 400) en 600-serie (5/8-inch, levert nog eens 25 procent meer water). Er is ook een opgerolde versie, als je een kleine ruimte hebt, zoals een terras.

SHORT RUBBER LAARZEN: Ik heb iets met enkelhoge laarzen om in te tuinieren, meestal in fundamental zwart. Ik blijf mezelf beloven een paar te reserveren waarmee ik niet de modder in ga, om te dragen als ik er wat representatiever uit wil zien. Maar dan slaat de drang toe en daar ga ik, de modder in, en elk paar dat ik heb begint op de relaxation van mijn schoenen te lijken (en broekknieën, en handschoenen, en… zucht.) Helaas, zoals met mijn favoriete fooientas en edger – het mannequin waar ik van hou gaat uiteindelijk uit productie, dus nu ben ik terug bij waar ik begon met mijn eerste tuinlaarzen ooit, lang geleden: het merk Hunter. De enkelhoge Chelsea komt in vrijwel elke denkbare kleur (het rood hierboven roept momenteel mijn naam).

LIKE LINUS MET ZIJN DEKEN, ik sleep hem achter me aan, waar ik ook ga. Het is mijn vertrouwenspersoon fooi zak, een hulpmiddel voor het verzamelen van afval waarvan ik nooit had gedacht dat ik er zin in zou hebben, omdat ik al jaren een schepelmand of kruiwagentype ben. Maar het werd moeilijker om met schepelmanden te scoren, en er zijn enkele plekken in mijn scheve tuin waar de kruiwagen het niet doet. Dus sleep een tas, dat doe ik, als ik dit soort dingen doe:

• Bij het randen, bijvoorbeeld door stukjes gras af te snijden op de plaats waar het gazon het mattress ontmoet.
• Bij het wieden, Natuurlijk.
• Bij deadheading.
• (Bij het snoeien of harken van bladeren is een zeildoek waarschijnlijk een betere keuze, en ik heb ze in vele maten, passend bij de omvang van het werk. Het is gemakkelijk om takken of stapels gevallen bladeren op een zeildoek weg te slepen.)

Ik heb in mijn tijd een aantal fooienzakjes versleten, maar over het algemeen zijn het behoorlijk veerkrachtige wezens. Mijn vertrouwde merk was lange tijd Bosmere, maar de laatste jaren lijkt het erop dat de meeste van hun modellen in de VS schaars zijn. De meer rechtopstaande modellen (als een gigantisch bierblikje) zijn nog te krijgen, en ook het plein (dat is mijn vriend Het favoriete Bosmere-model van Ken Drusehierboven afgebeeld), maar niet zozeer op de ronde exemplaren in basismaat XL met lagere zijkanten (hieronder afgebeeld met mijn favoriete hark).

RAKE VEREIST: Ik heb in het verleden geklaagd over de dood van de bamboehark, en over hoe erg ik een hekel heb aan harken met plastic tanden, maar de Yard Butler LT-20 hark heeft mij er overheen geholpen. De werfbutler heeft 20 stalen tanden, gerangschikt in een ventilator die op het breedste deel 45 cm breed is, en genoeg kracht om zwaardere klussen te klaren, maar het beste is hoe veerkrachtig die tanden zijn. Hun flexibiliteit betekent dat ik tussen struiken en vaste planten kan werken en ongewenst afval kan verwijderen zonder schade aan te richten.

I WEET, er zijn luxere, stijlvollere tuin handschoenen. Maar ik draag het al jaren nitrilgecoate exemplaren van Atlas, in basiszwart. Ik heb veel paren en cease ze zelfs in de wasmachine (niet in de droger). Ze zouden jaren meegaan, afgezien van mijn gewoonte om uiteindelijk door de middelvinger van mijn rechterhand te prikken. Oeps; Ik denk dat het niet de bedoeling is dat ik met mijn handen graaf, maar oude gewoonten blijven hardnekkig.

WETHER KIJKT, IEDEREEN? Een van mijn favoriete kousvullers voor tuinders is Johnny’s Chosen Seeds’ acryl regenmeter (foto hieronder van Johnny’s web site). Het is $8, en het is mijn oude, low-tech analoge weervriend. Aan de andere kant heb ik qua prijs en technisch ook een digitaal weerstation, zoals ik altijd heb gedaan. De Davis Vantage Vue staat op een paal op de heuvel boven de achtertuin en zendt draadloos naar een console in huis, waarbij de temperatuur en vochtigheid, plus windsnelheid en neerslag in realtime worden geregistreerd. Ik heb er vorig jaar een cadeau gegeven aan mijn zwager met Kerstmis, en hij en hun buurman hebben hem op de grens van het gedeelde perceel neergezet en hebben ook een additional console gekregen voor het huis van de buurman… en beiden raakten er meteen web zo verslaafd aan als Dat ben ik al die jaren geweest.

(Openbaarmaking: aankopen through affiliate-links van Amazon leveren een commissie op.)