In 1978 zag de wereld er een beetje anders uit. Er was geen Raspberry Pi, geen web en zelfs geen ESP32 om projecten mee te bouwen. En in plaats van elektronicasets te bestellen bij Tindie of Adafruit, (Dr. Francitosh) selecteerde deze binaire klok samen met zijn moeder uit een catalogus, en plaatste de bestelling by way of de publish. Simpelere tijden. De goede dokter, oftewel (Greg Smith), was een jonge elektronica-knutselaar, en zijn moeder wilde een goed project-in-een-doos om zijn vaardigheden te laten zien. Zo werd een Greymark binaire klok besteld en gemonteerd. Toen stortte de geliefde klok helaas uit zijn trotse mantelpositie, gedoemd om nooit meer te knipperen of te knipperen. Of was het?

(Greg) kreeg eindelijk het oude mission in handen en moest het gewoon weer werkend krijgen. De binnenste printplaat was helemaal kapot en dat bood de gelegenheid om niet alleen de klok te repareren, maar ook om de oude hond wat nieuwe trucjes te leren. Voordat we daar aankomen, is er een fascinerende ontleding van hoe het oorspronkelijke circuit een paar 7490’s gebruikte om de 50 of 60 Hz aan netstroom om te zetten in een stabiele puls van 1 Hz. Van daaruit houdt een reeks van nog meer 7490 binair gecodeerde decimale tellerchips de tikkende seconden, minuten en uren bij.

Hoewel deze klok misschien uit een eenvoudiger tijd komt, leeft (Greg) niet langer in die tijd. Hij bewaarde de projectdoos, het paneel, de originele LED’s en schakelaars. Maar het nieuwe hart van deze herboren machine is een Raspberry Pi Pico W. Dit geeft volledige emulatie van het oude gedrag, evenals het instellen van de tijd by way of Bluetooth, het ophalen van de tijd van NTP en zelfs het luisteren naar het Atomic Clock-radiosignaal. Het beste van alles is dat het mission er precies zo uitziet als in 1978. Mijn moeder zou trots zijn.